گــــاهی اینکـــه صبــح هـــا دلـــت نمــی خـــواد بیـــدار بشـــی همیشـــه نشـــونه ی تنبلـــی نیـــست خستـــه ای از زندگـــی نمـــی خــــوای قبـــول کنی کــه یــک روز دیگـــه شــــروع شـــده