ﮔـــــﺎﻫﯽ ﻧـــــﻪ ﮔﺮﯾـــــﻪ ﺁﺭﺍﻣﺖ ﻣﯽ ﮐﻨــــﺪ
ﻧــــــــﻪ ﻓﺮﯾـــــــــﺎﺩ ﺁﺭﺍﻣــﺖ ﻣﯽ ﮐﻨــــــــﺪ
ﻭ ﻧـــــــﻪ ﺳﮑــــــــﻮﺕ
ﺁﻧﺠـــــﺎﺳﺖ ﮐـــــﻪ ﺑـــﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﺧﯿﺲ
ﺭﻭ ﺑـــﻪ ﺁﺳﻤـــــﺎﻥ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﻭ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﯽ
ﺧﺪﺍﯾــــــﺎ
ﺗﻨﻬـــــﺎ ﺗــــﻮ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻡ ...
ﺗﻨﻬـــــــﺎﯾﻢ ﻣﮕـــــــﺬﺍﺭ ...
اگــــــــــــــــــر درد داری ؛
تحمــــــــــل کــــــــن !
روی هــــــــم کــــــه تلنبـــــــار شـــــــد ،
دیگــــــــر نمیفهمـــــــی کـــــــــدام درد از کجــــــــــاست ؟
کـــــــم کـــــــم خـــــــودش
بــــــــی حــــــــــس می شـــــــــود
دِلـَـم چـِــہ کـُودکــآنــِـہ بَهــآنـــہ ے تـُـو رآ میگیرَد
امــا تـُـو بُزرگانـِــہ بــِـہ دِل نـَـگیر
فَقَط بـــِـگو : کـُودکــــ است دیگــَــر ....
نــِــمے فَهمـَـد...
بَرآیــ ِ نـِوِشتَـכּ اَز נِلتَنگے
وآژه وَ اِستِعآره لـآزِҐ نیستــ
فَقَط یِڪ נِلـ مےخوآهَـנ
ڪـِﮧ تَنگــ بآشَـנ
هَمیـכּ ...
وقتی نیست نباید اشک بریزی
باید بگذاری بغض ها روی هم جمع شوند و جمع شوند ….
تا کوه شوند ، تا سخت شوند ،
همین ها تو را میسازد…سنگت می کند درست مثل خودش !
باید یادت باشد حالا که نیست
اشکهایت را ندهی هرکسی پاک کند …میدانی؟
… آخر هرکسی لیاقت تو و اشکهایت را ندارد