خنـده امـ می گیــرَد
از ااینکه هَنـوز بهـت فڪـر می کنَمـ
פֿــבایــا کمکم کـُن פֿـَستـه شُـده امـ
وَقتی مـآلـ مَـن نیستــ چـرا تـُو فکرمه ؟؟
نــوشـتــه هــایــم
گــریــبـان گــیـرتــــــ مـی شـونـد روزی
آنـقـدر کــه بـیـنـشــان ” آه ” کــشـیــدم!!!
بنـــد دلـــم را
به بند کفـــش هایت گـــره زده بودم
که هر جـــا رفتـی
دلــم را با خود ببری
غــــافل از اینکه
تو پـــا برهنـــه می روی
و بی خبــــر...
ایـــטּ منـــم ..
دختــرے تنــــها
با قلـــــــــبے شڪــستـﮧ در دسـت
کـﮧ نیـــمـﮧ اش را دســت او گـــــــم ڪـرده اســت
به او بگویــید برگــردد
با او ڪــارے ندارم ...
فقط میــخواهم نیــمـﮧ ی دیـگر قلبــم را گـــداۓ ڪـُـنــَـ م !
من از تو هیچی نمیخواهم...
فقط...
فقط به آن لعنتی که عاشقانه دوستت دارد بگو...
حلالم کن اگر هنوز شب ها با یاد تو میخوابم